بیست: سیاره ی گنج
جمعه, ۲۶ تیر ۱۳۹۴، ۰۴:۱۹ ب.ظ
آهای ذهنِ سرکش!
تابوشکنِ همیشه!
این حال و قال، قابل تو را ندارد!
برایت روزهای پر از نور ؛
برایت شب های غرقِ دلخوشی ؛
برایت خواب های کوتاه، شور و بیداری و عشق بسیار ؛
برایت جام و ساز و اشکِ از سر شوق ؛
برایت عمر کوتاه و بوی گندم؛
برایت "و ما رأیت الا جمیلا" توی بقچه پیچیدم...
برگرد به سویِ من؛
آرام و مطمئن ؛
من از تو راضی،
و تو عاشق ترین به من؛
به حریم دوستانم وارد شو
و رنج و زخم سفرهای بسیارت را
به گرانیگاه آغوشم بسپار
- ۹۴/۰۴/۲۶