تبدیل

به یاد تو ؛

می بینم یکی از همین روزهای تب دارِ خدا، سپیده ی سحر ذکر سپاس به لب می رقصانی و به تنت بنفشه می نشانی؛ تاب بنفشه می دهد طره ی مشک سای تو، پرده ی غنچه می درد خنده ی دلگشای تو؛ آهای دختر خوب، یادم هست به تو کلی روزهای خوب و عاشق بدهکارم! و پای آنچه به تقدیرت بسته ست، زنانه تر ایستاده م. این کامِ تلخ و مایِ تنگ را به من ببخش؛ که پیوسته به یادت دارم و برای سحر کردن شامت، حتی به پنبه در پیکارم و به یگانه خالق نشانه ها تکیه دارم.