بیست و هشت: اصالت حرکت

میدونم این گام، خیلی کوچیک تر از ذره ای از توان و ظرفیتته! تنها چیزی که نیاز داریم اینه که "ادامه" بدی...فقط ادامه بدی...

جان استفن آکواری- المپیک 1968

بیست و نه: ناقوس

آی اسمان_ تا ناکجا، قدری درنگ؛ دارم می آیم...

سی: پیکان

به یاد تو ؛

میدونم خسته ای دختر... ولی خیلی روش کار کردیم... حقتو ازش بگیر. بخاطر خدا، رهاش نکن! جسور باش، این تنها راه برداشت بذریه که یه روز باهم کاشتیم.

میدونم یه روز درگیر فکر فرار و انزجاری، و یه روز دیگه درگیر شک و انفجار، ولی یادت بیاد! ما با هدف و برنامه داریم میریم جلو و خدا هم راه مونه! بدون خوب فکر همه جاشو کردم، مطمئن باش تو این روزای شمارش معکوس گزینه ی بهتر از اینی روی میز نیس! پس با "سی" میریم جلو و به نظم و حکمت بکر و هیجان انگیز خالق هستی مومن میمونیم.

حواست باشه به هوا و هوس آسمون، زمین خوبتو زیر پا له نکنی، قدر هست و نیستت رو بدون و تعادل و سپاسگذاری رو روش و منشت، و لااقل تلاشت قرار بده جانم!

قول میدم شهریور ماه پرهیز و ورزش بیشترمون باشه، پس قول بده این شمارش معکوس، جسم و فکرتُ تغذیه کنی تا سرپا بمونه! درضمن به برنامه ی اون اگه دل ببندی به برنامه ی خودمون پشت کردی، مبادا بتونی خودتو گول بزنی!

دور باش از "حس نفرین شده" ای که پارسال همین موقع ها یکهو روی سرت هوار شد! نمیتونیم دوبار از یه سوراخ گزیده باشیم! این حس رو دیگه شناختی، پس ریشه شو بکن؛ فلجش کن، 5 دقیقه درگیر مسئولیت هات شو و اگه خوشت اومد ادامه بده و حتما که خوشت میاد! این حسّ کُشنده رو با بی توجهی هلاکش کن..ما هنوز نیاز داریم زنده بمونیم.

حواست باشه که رو لبه ی تیغیم... چون هرکاری لازم بود کردیم و نوبت نتیجه داره میرسه..فقط جمعبندی و مرور و تثبیت، با عنصر ایمان و پشتکار و نظم لازم داریم. تمام توان و تعهدت رو به خدمت بگیر که خط پایان جلو رومونه جانِ دلم. هوشمندانه و متعهدانه قدم بردار که قافیه ی بُرده رو نمیتونیم ببازیم.

از انچه هستم تا انجا که خواهم بود

به یاد تو ؛

جبر و خفقان این روزها حرف های شنیدنی توی دلشان دارند و از درک و دریافتشان معذروم.از رسالت این روزها تا فارغ شدم، این فشار یادم بماند تا پی آلی و اصلش بروم. حالا رهایش میکنم تا برود و دورتر باشد از خیالم.

سی و دو: حرف حساب

تو امروز کاری مهم تر از این که در حال انجامشی نداری...اگه نتونی و حقشو بجا نیاری؛ چه انتظاری از تمام زندگی میتونی داشته باشی؟!

سی و سه: هاگاکوره تا تصمیم

انسان باید در میدان زندگی چنان هدف خویش را برگزیند، که شاهین در آسمان به هنگام شکار پرنده ای را انتخاب می کند.

انسان باید به فاصله‌ی هفت تنفس تصمیم خودش را بگیرد.

مهم نیست چه تصمیمی می‌گیری. مهم مصمم بودن و داشتن روحیه‌ی گذر به فراسوی هر چیز است. 

اگر انسان از خودش اراده نشان دهد حتی اگر سرش را هم جدا کنند باز هم نخواهد مرد. 

هاگاکوره